1 – امیر خسرو دهلوی شاعر پر آوازه فارسی گوی هندی درسال 651 در شمال غربی هند به دنیا آمد و از جوانی استعداد خود را در زمینه شعر نشان داد. او علاوه بر تسلط بر ادبیات و موسیقی ایرانی و هندی با زبانهای ترکی و عربی نیز آشنا بود. اطلاعات وسیع و مهارت او باعث شد تا در زمره پرکارترین شاعران ادب فارسی به شمار آید. از ایشان آثار متعدی به یادگار مانده که 8 مثنوی و 5 دفتر شعر از آن جمله است. دهلوی در این مثنویها شدیداً تحت تأثیر نظامی شاعر شهیر ایرانی بوده است. وی به حق بزرگترین شاعر پارسی گوی هند و صاحب قریحه و اشعار بسیار است.

2 – در جریان جنگ جهانی دوم، ایران توسط متفقین اشغال شد و پس از اتمام جنگ هنوز این نیروها در کشور حضور داشتند. پس از مدتی توافق شد که این نیروها از ایران خارج شده و کشور را تخلیه نمایند. اما شوروی علیرغم امضای توافق نامه مایل به خروج نبود. بنابراین دولت ایران شکایتی را تسلیم سازمان ملل کرد و خواستار تخلیه ایران از قوای متجاوز روس گردید. سرانجام این نیروها از اویل سال 1325 ش. راهی کشور خود شده و ایران را تخلیه نمو دند.

3 – پس از ملی شدن صنعت نفت در 29 اسفند 1329 ش. شرکت نفت ایران و انگلیش مزایا و امتیازات کارگران را قطع کرد و وضعیت نامناسبی را برای کارگران فراهم آورد. از این پس وضع عمومی خوزستان مخصوصاً شرکت نفت به هم خورد و کارگران اعتصاب خود را آغاز کردند. به دنبال این اعتراضات در خوزستان حکومت نظامی اعلام شد. در روزهای بعد بین کارگران و قوای نظامی زد و خورد شدیدی روی داد که به کشته و زخمی شدن تعدادی از دو طرف انجامید.

4 – با توجه به اهمیت استراتژیک ایران و نیاز مبرم اروپا و آمریکا به منابع عزیم انرژی طبیعی ایران چون نفت و گاز و برق، در صدد برآمدند که به هر طریق ممکن ایران را از جمله متحدان خود سازند. از این رو پیمان نظامی بغداد در سال 1333 ش. میان عراق، ترکیه و انگلستان منعقد شد. چند ماه بعد ایران و پاکستان نیز به این پیمان پیوستند و نام آن به سازمان پیمان مرکزی یا سنتو تغییر یافت. ضمن آنکه آمریکا نیز به عنوان عضو ناظر در این پیمان حضور داشت. هر چند امضای این پیمان با مخالفتهای شدیدی روبرو گردید ولی دولت به اعتراضات مردمی توجهی نکرد و پیمان سنتو را به رسمیت شناخت. این پیمان حلقه میانی پیمان ناتو در اروپا و پیمان سیتو در شرق آسیا بود و همکاریهای اقتصادی، سیاسی، نظامی و اطلاعاتی را در بر می گرفت. این زنجیره از پیمانهای نظامی در واقع بخشی از محاصره اتحاد جماهیر شوروی و اقمار آن را تشکیل می دادند که توسط آمریکا برنامه ریزی شده بود. در این میان آمریکا به بهانه اجرای مفاد این قرارداد توانسته بود با گسیل نظامیان خود به داخل نیروهای مسلح ایران کشورمان را به پایگاه دیده بانی در جهت اهداف خود تبدیل کند اما در پی کودتای نظامی عبدالکریم قاسم در عراق در سال 1337 ش. این کشور از پیمان سنتو خارج شد. پاکستان نیز در اعتراض به عدم حمایت اعضای سنتو از این کشور در مقابل هند این پیمان را ترک کرد و سرانجام با سرنگونی رژِم شاه برای خروج ایران از پیمان سنتو این پیمان از هم پاشید. قبل از انحلال پیمان سنتو در سال 1354 در پی سرنگونی رژِم ویتنام جنوبی پیمان سیتو نیز منحل شده بود. با این وصف حلقه محاصره آمریکا به درون شوروی در آسیا عملاً در اواخر دهه 1350 ش. ازبین رفت. پس از پیروزی شکومند انقلاب اسلامی و خروج جمهوری اسلامی ایران از این پیمان استعماری رشته های آن از هم گسیخت و به جای آن سازمان همکاریهای اقتصادی اکو در راستای منافع کشورهای منطقه پاگرفت.